2011 оны 3 дугаар сар
Тэнгэрлиг аяныхны хувьд энэ сар их эрч хүч, буян түгээсэн өдрүүдээр үргэлжилж байлаа.
Эмэгтэйчүүдийн хориход ажилласнаас хойш хорих ангийн талаарх эмзэглэл маань энэ хүүхдийн хорих руу сэтгэл чангаасийм. Тийм ээ өөрөөсөө их гэрэл гэгээ, сайн сайхныг түгээж тэр хэрээрээ тэнхээгээ өргөх ээж хүн хорих ангид ямархан "хөлдүү" байгааг харсан би вээр хүүхдүүддээ урам, итгэл, сэтгэлийн тэнхээ хайрлахаар Монгол Улсын шинэхэн Гавъяат Бундмаа, Япон улсад тулааны урлагаар хичээллэдэг тамирчин Болороо гээд аяныхаа бүхий л гишүүдтэй зорилгоо нэгтгэн очсон. Хүүхдүүд үнэхээр хэр хэрэндээ эрх чөлөөг эдэлж дуулж хуурдан, бүр тамирчин эгч нартайгаа гар барилдаанаар хүч үзсээн. Бид ямар их урам зоригтой тэндээс гарлаадаа. Хэдхэн сарын дараа нөгөө цовоо сэргэлэн хүүгийн нэр хүүхдийн хорихоос оргосон хоригдлуудын нэрэн дунд сонсогдлоо. Сэтгэл жаахан тавгүйрхэж, ажлаасаа халагдсан хурандаа эмэгтэйг хайрлах өрөвдөх, харуусах зэрэгцэн гомдол биежлээ. Би өөрийгөө өрөөл нэгэнд гомдохгүй байх сэтгэлийн тэнхээгээр дандаа тэжээж гэгээн амьдрахыг хүсдэг ч, өөрийн эрхгүй гомдол бас харуусал төрж байна. Яагаад... гэвэл... Хүүхдийн хориход даргаар очсон Шинэхэн хурандаа Оюун гэж "Нүүрэндээ галтай, нүдэндээ цогтой" амьдралын нас хижээл байлаа ч хийж бүтээхийн сэтгэл нь шижигнэсэн хорин тавт шиг л оргилж гялалзаж байх шиг санагдсан. Хоригдол ч гэлээ энэ чинь хүн шүү, дээ тэр дундаа жинхэнэ амьдарлыг яаж харахаа мэдэхгүй гэрэл гэгээг тэмтчин яваа хүүхдүүд шүү дээ хэмээн эх хүний сэтгэлийг бага багаар ургуулж, амьдрах байрыг нь тав тухтай болгохын дээр ажил хийж сургах, боловсрол эзэмшихэд нь дэм болох гэж их л хичээсэн тэр хүний сэтгэлийг хүүхдүүд буруу харж, эсвэл тэдэнд хөөрхий зохисонгүй, мөн буянтны буяныг дааж, хайрыг нь шингээгээгүйд миний өр нимгэн сэтгэл гомдож байна. Бас бидний олон нөхдийн сэтгэл уруу ус цацлаа. Японд байгаа Болороо эгч чинь лав та нарыг сонсоод ямархан их урам эрч хүчээ гээсэн бол.....Мөн гавъяат Бундмаа эгч чинь ч гэсэн ямархан сэтгэлийн гэрлээр гундсан бол......Та нарт итгэсэн энэ олон залуусын, та нарт тав тухыг бэлэглэж халуун сэтгэлээрээ дулаан хувцас илгээсэн тэр олон ээжүүдийн, Монголынхоо сор нь болсон гавъяатай тамирчин эгч нарынхаа тэр их хүчийг та нар унагаж сайхан сэтгэл рүү нь ус цацлаа. "Баас хатавч өмхийгөө тавихгүй" гэдэг үгийг заавал нэг талд нь туйлширахад, "сурсан занг сураар боож болдоггүй" хэмээн амьтны аманд багтаж, амьдралын гэрэл гэгээ, итгэл найдварыг та нар өөрсдийн гараар унтраалаа. "Эзэн хичээвэл заяа хичээнэ гэдэг". Мундаг боловсролтой, хөрөнгөлөг, хүч чадалтай байх нь чухал биш ээ. Амьдрал зөв хүнийг л харж, дэмждэг шигээ бас зөв сэтгэлийг эрчилж, урам хүч хайрладгийм. Хүүхдүүдээс минь ялгаагүй та нарыг одоо хэр нь өрөвдөж байна. Гэхдээ та нараас илүү ээж аавд чинь гомдоллож байна.
Амьддаа л бие биенээ хайрла
Алив сайхнаа бусдаас битгий харамла....
Алдхан биеэ завь хэмээн итгэж
Агуу амьдралын далайг гэтэлмүй...
Хүүхдүүд алдсан байж болноо, тэдний алдаа бидний муугийнх гэж өөрсдийгөө шүүмжлэе. дахиж алдахаас нь урьдчилан сэргийлж, итгэлээр тордон хайраа асгаач Томчуудаа...
Ирээдүйгээ хүйтэн хананы цаана биш цагаан өргөөний гал голомтдоо хүмүүжүүлцгээе.
No comments:
Post a Comment